Ben gerçekten çok şanslı bir anneyim!
Gerçek şu ki;
Herkes kendi karakteriyle geliyor dünyaya,
Biz ebeveynler daha çok kişilik,birey olma hali ve toplum bilgisi hakkında katkıda bulunabiliyoruz....
Onlar küçücükken verdiğimiz cevapların,
Ses tonumuzun,hitap şeklimizin,kulak vermemizin,
kendi tavırlarımızın,alışkanlıklarımızın vs.onlar üzerinde bıraktığı etkiyi
Arkadaş seçimlerinde,alışverişlerinde,zamanı değerlendirme hallerinde,
Olayları yargılama ve yorumlama şeklinde görmeye başlıyoruz ergenliklerine adım attıktan itibaren....
Yetişkin olmakla çocuk kalmak arasına sıkışmış,
Ne olduğu hakkında ufak ufak fikir sahibi olmaya başlamış,
Ama ne olacağı konusundaki o kocaman kara delikte bir yerlere tutunmaya çalışan
Bu taşkın ruhlu umut dolu gençler,
Gerçekten şu armut olayı gibi, düştükleri ağacın verdiği tadı kokuyu,taşıyorlar....
Ayda 35 liraya bir çocuğun okutulabildiği bir ülkede,
Henüz hiç bir şekilde para kazanmamış 14 yaşındaki yetişkin kırması gençlerin
200 liralık t-shirt giyme yarışı ve maalesef ailelerin buna desteği
insanı kelimenin tam anlamıyla dumur ediyor....
Kendi kazançlarını herkes nasıl isterse öyle değerlendirir elbette,
Ama yetişmekte ve üretmekle hiç tanışmamış olan birine önce değeri öğretmek gerekmez mi?
Kazanmanın,sahip olmanın ve sahip olduklarını korumanın değeri....
Ondan mıdır acaba her yeni jenerasyonda ilişkiler giderek zorlaşıyor...
Sadece harcamak üzerine kurulu ilişkiler .....
Öğrenmenin keyfine varamadan mezun olacak bir çoğu okullarından....
Nasıl geçtiğini anlamayacakları yıllar sonra ,
orta okul mezuniyet andaçlarındaki fönlü,makyajlı resimlerine bakıp
14 yaşında olması gereken masumiyetlerini arayıp duracaklar....
Bilemiyorum belki ben,
evde hala koltuk tepelerinde dolaşan,
5 yaşında çocuklarla saatlerce ,eğlenerek üstelik, oynayabilen,
her alışveriş merkezi buluşmasından elinde bir kitapçı torbasıyla dönen,
Hala danslar hazırlayıp bana şov yapan,
Ve andacında
örgüden açılmış dalgalı saçlarıyla ,geleceğine gülümseyen bir anı bırakacak olan
Bir genç kırması çocukla yaşadığımdan olsa gerek....
Kendimi çok özel ve şanslı hissediyorum....
Gerçek şu ki;
Herkes kendi karakteriyle geliyor dünyaya,
Biz ebeveynler daha çok kişilik,birey olma hali ve toplum bilgisi hakkında katkıda bulunabiliyoruz....
Onlar küçücükken verdiğimiz cevapların,
Ses tonumuzun,hitap şeklimizin,kulak vermemizin,
kendi tavırlarımızın,alışkanlıklarımızın vs.onlar üzerinde bıraktığı etkiyi
Arkadaş seçimlerinde,alışverişlerinde,zamanı değerlendirme hallerinde,
Olayları yargılama ve yorumlama şeklinde görmeye başlıyoruz ergenliklerine adım attıktan itibaren....
Yetişkin olmakla çocuk kalmak arasına sıkışmış,
Ne olduğu hakkında ufak ufak fikir sahibi olmaya başlamış,
Ama ne olacağı konusundaki o kocaman kara delikte bir yerlere tutunmaya çalışan
Bu taşkın ruhlu umut dolu gençler,
Gerçekten şu armut olayı gibi, düştükleri ağacın verdiği tadı kokuyu,taşıyorlar....
Ayda 35 liraya bir çocuğun okutulabildiği bir ülkede,
Henüz hiç bir şekilde para kazanmamış 14 yaşındaki yetişkin kırması gençlerin
200 liralık t-shirt giyme yarışı ve maalesef ailelerin buna desteği
insanı kelimenin tam anlamıyla dumur ediyor....
Kendi kazançlarını herkes nasıl isterse öyle değerlendirir elbette,
Ama yetişmekte ve üretmekle hiç tanışmamış olan birine önce değeri öğretmek gerekmez mi?
Kazanmanın,sahip olmanın ve sahip olduklarını korumanın değeri....
Ondan mıdır acaba her yeni jenerasyonda ilişkiler giderek zorlaşıyor...
Sadece harcamak üzerine kurulu ilişkiler .....
Öğrenmenin keyfine varamadan mezun olacak bir çoğu okullarından....
Nasıl geçtiğini anlamayacakları yıllar sonra ,
orta okul mezuniyet andaçlarındaki fönlü,makyajlı resimlerine bakıp
14 yaşında olması gereken masumiyetlerini arayıp duracaklar....
Bilemiyorum belki ben,
evde hala koltuk tepelerinde dolaşan,
5 yaşında çocuklarla saatlerce ,eğlenerek üstelik, oynayabilen,
her alışveriş merkezi buluşmasından elinde bir kitapçı torbasıyla dönen,
Hala danslar hazırlayıp bana şov yapan,
Ve andacında
örgüden açılmış dalgalı saçlarıyla ,geleceğine gülümseyen bir anı bırakacak olan
Bir genç kırması çocukla yaşadığımdan olsa gerek....
Kendimi çok özel ve şanslı hissediyorum....
Yorumlar