Satırlar,sayfalar...

Kendimi şiddetle okumaya kaptırdığım için bu ara
yazma cesaretimi de elbette kaybettim.....

Vücut dili olmaksızın ifade edebilmenin bu büyüleyici olağanüstülüğü......

Ama bir dönem bir kenarda tutup belki bitmesi haftalar alan kitapların arasına,
Bazen şuursuz bir açlıkla dalıp kendimi kaybetmenin keyfi....
Elimde günün ışıklarıyla şekil değiştiren içeceklerle,
Başka insanların,bambaşka dünyalarında böylesine tanıdık duygularla karşılaşmak,
Zaman zaman görüp bildiğim,zaman zaman görmeyi düşlediğim,
Zaman zamansa asla varolmayan hayal mekanların kokularını,tatlarını,sırlarını öğrenmek...
Ve tanrım,
gerçekten iyi yazılmış satırların ardında bıraktığı o burukluk....
Bitmemesi için sindire sindire okunan satırlar,
Yeni bir başlangıcın verdiği o meraklı heyecan,
Okurken, öykünün içine daldıkça yazara duyulan-duyduğum- saygıyla karışık kıskançlık....

Sanatın hiç bir dalı böylesine özel bir yalnızlıkla paylaşılmıyor bence ....

Yazarken yalnızlar,
Okurken yalnızız....

Yorumlar