Oralar,buralar....

Yaşadığım yeri hiç terketmedim,
Terketmek durumunda kalmadım,
Henüz....

Doğduğum mahalleden 10 dakikalık yürüme mesafesi uzaktayım.....
Çok ev değiştirdim....
Çok yeniden başladım....
Ama en çok iki durak uzaklaştım....
Bildiğim sokaklardan,kasaptan,manavdan......

Ayrılıklar yaşadım...
Issız,ısınmayan evlerim,
Serpiştirilmiş,uydurulmuş, idareten eşyalarım oldu....
Ama sokaklar,
hep geçtiğimdi,
İnsanlar hep bildiğim.....

Nerdeyse bir bavula sığdırılan hayatlarla,
Bambaşka bir şehirde,
Bambaşka sokaklarla,
Bambaşka bakışlarla,
Tanış olmak...

Baştan başlamak,
Henüz alışmışken,
Henüz yerleşmişken....
Yeniden herşeyi ,
Ama herşeyi başa sarmak....

Cesaret isteyen,
Acayip cesaret isteyen bir şey....
Tutunacak biri,
Özellikle de bir dost olmadan.
Bana hayatta kalkışamazmışım gibi gelen...

Çok hayat var böyle bildiğim,
Sofrasını doğduğu şehirde kuramayan.....

Ama,
Geride bıraktıkları kurulu dost sofralarında
Her zaman yeri olacak olan.....

Yorumlar

Adsız dedi ki…
çok ağladım kaçıncı ke okudum bilmiyorum her terkettiğim şehirde bi parçamı bırakıyorum..ve aslında kendimden eksiliyorum......
sinergb dedi ki…
Ama her gittiğin şehirde yeni bir sürü şey katıyorsun hayatına...Bence tam tersi çoğalıyorsun....Sen sen olduğun için,yanına kattıkların eminim ardında bıraktıklarından fazla...
Adsız dedi ki…
ardımda bıraktıklarımı okadar özledimki henüz 4. günde, yanıma hiçbişey katamıyorum yine ağlıyorum yine ağlıyorum..bılıyorum ben bunuda başarıcam ama artık yenı bıyerlerde süreklı başlamka ve başarmak ıstemıyorum bıraktığım ınsanları şehri :) çok özlüyorum ......