Acaba?

Sıcacık evde yanınızdakinin soğuğundan üşüdüğünüz oldu mu hiç?
Hiçbir yere sığdıramadığınız kendinizi,
Artık kelimelerin gerçekten kifayetsiz kaldığı,
Başka kimsenin dolduramayacağını düşündüğünüz o boşluğun daha da boşaldığı....
Bomboşluk hissi....
Aynada kendinle mümkün olduğunca göz göze gelmekten sakınır bir hal,
En sevdiğin lezzetlerin bile yavanladığı...
Bütün tadların birbirine benzediği....
Görüntülerin kaydedilmediği...
Hatta farkedilmediği...
Sadece kaçmak hissi olan dillendiremediğin...
Yaklaştığını bildiğin,zamanını kestiremediğin,
Utandığın ,seslendiremediğin ....

Uzun zaman oldu evimde soğuğu hissetmeyeli.....
Annemin alışmamdan korktuğu bu olsa gerek,
Ama sanırım bir noktadan sonra şart değil insanın kendi başına gelmesi...
Başkasında da olsa
O başkası ,sana başkası değilse artık...
Sıcağa rağmen üşüyor insan...

Halbuki şimdi;
Sıcacık evlerde sıcacık pop corn eşliğinde izlenen filmin kahramanları olsak,
Kendimize baksak,
Tanımasak ,
Başkası sansak,
Yaşananlara bakarken,
Tek başımıza iki kişi olsak...
Yaşadıklarına ,atlattıklarına,katlandıklarına
Hak versek,
Kızsak,
Ama adil olsak...
Anlasak...
Dinlesek...
Hatırlasak...


Sonra yine ısınsak...
Hep beraber sıcacık evlerde sıcacık otursak...
Pop corn eşliğinde başka filmlerin kahramanlarına baksak.....
.............................
.............................