merak ettim de,

Hani bazen bazı şeyleri hiç görmemiş bilmemiş,tatmamış olmayı ister ya insan...
ister mi gerçekten....?

o ilk zamanların memnuniyeti,
gözünün daha ilerisini görmediği,
gördüğüyle ,bildiğiyle,tanıdığıyla yetinip mutlu mesut olduğu zamanları özler mi?...
Pembeliği...

Gördükçe,bildikçe,tadını aldıkça,
öğrendikçe her seferinde ,
Derinliği,
ne kadar da bir şey bilmediğini hiç farketmemiş olmayı ister mi?

Ve tanrım ,
bilmemenin hiç rahatsızlık vermediğine bakıp bakıp özenir mi?


Boşlukta bir noktayız duygusu geldiği gibi gider mi?
...........
..........

Yorumlar